Dit is een post voor bij een kopje thee, koffie of – weet je het is tenslotte vrijdag – een wijntje. Neem er lekker de tijd voor.
“Ik moet het weer even op een rijtje krijgen allemaal”
“Het voelt een beetje alsof ik de weg kwijt ben”
“Ik weet het gewoon eventjes niet meer”
“Ik kan het niet uitleggen, maar het voelt gewoon niet goed”
“Dit voelt gewoon niet als mij“
De onbeduidende situatie waar je soms in kunt zitten. Moeilijk te omschrijven, maar het gevoel herken je vast wel. Het is een onbestendigheid, een niet-weten waar je nu goed aan doet. Het kan gebeuren als je niet in een onprettige relatie zit, als je twijfelt over je baan of carrière en zelfs als alles geweldig goed lijkt te gaan, maar er toch iets knaagt: is dit het nou?
Het wordt ook wel omschreven als “je bent jezelf niet”. Of soms: alsof je op een uitgestippelde route/weg bent, en je bent er van afgedwaald: je moet jezelf weer even terugvinden. Beide zijn het vreemde gezegden. Natúúrlijk ben je jezelf (er is niet ineens iemand anders op je werkplek verschenen) en je leven is geen vooropgezet pad wat je verplicht moet volgen. Maar die beeldspraak begrijpt iedereen.
Persoonlijke groei
Jezelf terugvinden impliceert dat je jezelf eerst wél te pakken had. Of “gevonden had”? Ik ben 41 en ik kan je vertellen, ik heb slechts één keer het gevoel gehad dat ik het voor elkaar had in m’n leven (voor de buitenwereld dan) – en ik was er niet gelukkig onder.
Jezelf vinden klinkt ook vreemd in mijn oren. Alsof het een actieve zoektocht is en je pas klaar bent als je… ja, wanneer eigenlijk? Wanneer ben je dan bij de finish? Wanneer heb je jezelf eigenlijk gevonden?
De afgelopen 6 jaar zijn jaren vol zelfontwikkeling en groei voor mij geweest. Met vallen en opstaan, zowel bewust als onbewust. Maar ik denk dat dit wel de manier is waarop het het beste gaat; het is niet altijd leuk, soms zelfs heel verdrietig, pijnlijk of zwaar. In die golven leer je jezelf kennen; en bij tegenslag waarschijnlijk nog het meest.
Jezelf terugvinden vind ik iets te cliché. Je bent geen oude munt in een portemonnee op zolder. Geen verloren recept achterin een kookboek. Geen enkele sok die je overhoud na de was ophangen. Geen verloren voorwerp, maar ook zeker geen gevonden voorwerp.
Jezelf vinden? Nee, je bent ook niet verdwaald of zoek. Er is geen geen Google Maps om op je bestemming te komen. Wie je bent ís wie je NU bent: iemand die soms haar/zijn/hun leven op de rit heeft en iemand die daar soms vraagtekens bij zet. Over twijfelt. Dat niet altijd even goed weet.
Die vraagtekens (doe ik het wel goed? Hoort dit erbij? Moet ik hiermee doorgaan? Ik twijfel over…?), die lijken uit onszelf te komen, maar vaker zijn ze ingegeven door de buitenwereld. De persoon die we echt zijn kan soms begraven liggen onder meningen van anderen. Is stoffig geworden door de conditionering van buitenaf. De cultuur waarin we opgegroeid zijn. De opvoeding die we genoten (of niet zo genoten) hebben. Vol overtuigingen, negatieve gedachten en verwachtingen waar we aan willen voldoen.
Wie ben ik?
Jezelf vinden of terugvinden bestaat niet. Jezelf leren kennen en -vooral- leren accepteren en waarderen wel. Ik noem het 'het worden wie je daadwerkelijk bent' het mooie citaat van Carl Jung 'The privilege of a lifetime is to become who you truly are'. En net als met het leren kennen van anderen gebeurt dat als je daar bewust de tijd voor neemt. Dan leer je het verschil tussen wat je intuïtie zegt (wat goed is voor jou) en bijvoorbeeld trauma’s die je een andere kant op trekken.
Dan leer je dat je onnauwkeurige conclusies hebt getrokken als kind, die rotsvaste – maar onjuiste! – overtuigingen zijn geworden over wie je bent. En uiteindelijk leer je jezelf – beetje bij beetje – waarderen. Juist mét die hele geschiedenis, met al die positieve en negatieve levenservaring achter je kiezen.
'The privilege of a lifetime is to become who you truly are'
- Carl Jung
Jezelf leren kennen als volwassene is een intern proces. Geen weg die je moet gaan met begin- en eindpunt. Het is een deepdive in jezelf. Het is afleren, opgraven, herinneren wie je was voor de beïnvloeding van buitenaf. Daar is geen routekaart voor. Geen Google Maps.
Want je bent geen eindbestemming. Je bent nooit een “af” persoon, die zichzelf volledig kent. De gevoelens van hierboven geven precies dát aan. Zie daarom de momenten waarop je je stuurloos voelt niet als iets negatiefs: ze zijn net zo belangrijk als de momenten waarop je het gevoel hebt wel te weten hoe de wereld in elkaar zit. Daar zitten vaak de meeste en beste levenslessen. En voor als je het nog niet wist er komen nog veel meer van dit soort momenten.
Als je de volgende keer zegt: “Ik weet het even niet meer.” Zeg er dan achteraan: “Mooi!” en vergeet niet te glimlachen.
Liefs Joyce
Psssst...
Gun jezelf de innerlijke reis naar jouw schatkist!
Door beperkende patronen en blokkades loop je regelmatig vast of beland je steeds weer in dezelfde situaties. Energie, plezier en geluk lijken steeds verder weg.
Je verlangt naar een dieper inzicht in jezelf en een meer spirituele ervaring in je leven.
Ik help je bewust te worden van beperkende patronen en voorbij je blokkades te gaan, zodat je bij jouw kern kan komen. Door onze sessies(s) word je bewust van wie jij écht bent en wat jij écht wilt en kunt.
Het resultaat? Je voelt je klaar om je potentie te leven en voluit aanwezig te zijn!
Tijdens ons oriëntatiegesprek bepalen we samen jouw doelen en komen we erachter wat jij nodig hebt om krachtig(er) in het leven te staan!
In mijn coachsessies werk ik met ACT, Aroma Freedom technieken (ervaar de kracht van geur!) & mindfulness. Naast gesprekken ga je ook echt aan de slag met opdrachten en oefeningen.
Ik kijk ernaar uit om samen deze reis naar jouw innerlijke schatkist te maken! Plan nu vrijblijvend en kosteloos oriëntatiegesprek in.